In De Nationale Assemblee wordt vandaag, woensdag 9 november, de conceptwet Anti Money Laundering behandeld. Deze wet, die sterke gelijkenissen met buitenlandse wetten vertoont, blijkt niet altijd te voldoen aan de realiteit in Suriname. Bijvoorbeeld, kan deze wet zorgen voor een splitsing in onze samenleving. Dit, omdat dienstverleners zoals accountants, advocaten, banken, cambio’s, autohandelaren elke klant een bewijs moet vragen met betrekking tot de herkomst van hun geld. Dit zal problemen met zich meebrengen bij de informele werkers. Deze groep werd door de Centrale Bank van Suriname onlangs geschat op 50%.

De wet is bedoeld om toezichthouders handvaten aan te reiken, zodat zij hun taken kunnen uitoefenen. Terecht wordt de vraag gesteld, dat indien de toezichthouder niet elk bedrijf gelijkelijk behandeld, wij een ongelijk speelveld krijgen. vb, als een cambio strikt de regels uitvoert en een andere cambio doet dat niet, zal dit een competitief voordeel voor de overtredende cambio betekenen. Echter, ook hier is het geheel onduidelijk waar en hoe de bedrijven in kwestie deze onderzoeken moeten verrichten.
Deze wet die gebaseerd is op de 40 aanbevelingen van de FATF, is bedoeld om de integriteit van de financiële wereld te verzekeren.

Echter, het lijkt alsof er geen rekening wordt gehouden met de ontwikkelingsfase waarin landen verkeren. Het zou goed zijn als er internationaal naar de gemeenschappelijke negatieve gevolgen door de belanghebbende landen wordt gekeken en wordt gerapporteerd. Voor Suriname betekent dit een extra wurggreep.
Immers, als je als land niet voldoet kan je “ge-graylist”of erger, geblacklist worden. Internationale betalingen worden dan een probleem, zeker voor een importland als Suriname.