Dinsdag 1 mei 2018 -De Dag van de Arbeid wordt jaarlijks op 1 mei herdacht.
Op deze dag staan vele landen stil bij de strijd van de werkende klasse voor lotsverbetering.
De dag van de Arbeid heeft zijn oorsprong in de 15e eeuw toen strijd voor een achturige werkdag werd geleverd door Engelse ambachtslieden. Deze kenden toen werktijden van 14 tot 16 uren per etmaal.

De strijd van de “1 mei-beweging” zou pas na 40 tot 50 jaren overwaaien naar ons
land. Na de afschaffing van de slavernij in 1863 bleven de werkgevers heer en meester.
Elke opstand vanuit de werkende klasse werd in de kiem gesmoord door het
koloniaal bestuur. Er werd sterk repressief opgetreden door de bestuurders tegen
verzet en protesten van de werkende klasse. De overheid duldde geen tegenspraak van arbeiders.
Pas na de jaren dertig (1930-1940) bleek dat de werkende klasse in Suriname haar horizon
behoorlijk had verruimd. Er was sprake van politieke mondigheid bij de lagere bevolking en
arbeiders kwamen op voor een betere sociale positie. Er werd onbevreesd geprotesteerd
ondanks gouverneur Bram Rutgers en zijn opvolger Johannes Kielstra met harde hand
regeerden. De werkende klasse werd bewust van de betekenis van de internationale Dag van de Arbeid.

Anno 2018 baart de positie van de on-georganiseerde werknemers de vakcentrale C47 zorgen. Onder het thema “actuele issues die, heden ten dagen, van invloed zijn op het leven van de Surinaamse werkers”, heeft de vakbond een vergadering gehouden.
Voorzitter Robby Berenstein gaat hierop in.

Klik hier voor het interview

Berenstein stelt verder dat de grootste uitdaging waarmee de werknemer te kampen heeft, het kapitalisme is. Naar zijn zeggen is de werknemer gebleven in de positie van slechts een loontrekker. Hij is daarom van mening dat de vakbonden moet ingrijpen.

Klik hier voor het interview

-Cedric Spier, STVS Journaal/ Camera: Navin Bisai/gov.sr-