Woensdag 30 oktober 2019 – Een gezellige sfeer op het poolterras van Jacana Amazone Wellness Resort tijdens de 17e editie van Jazz Festival. Het festival staat in het teken van een samensmelting tussen buitenlandse- en Surinaamse artiesten. ‘A Fusion of the Amazonic’ is dit jaar’s thema. Ook omdat de artiesten die zijn uitgenodigd,uit Frans-Guyana en Brazilië komen. De keuze voor een gevarieerde line-up is om de muzikale opvoeding van de Surinaamse jeugd te stimuleren.

Er is dit jaar gekozen voor Jacana Amazon Welness resort, omdat fans en sponsoren terug willen naar de vertrouwde opzet van het festival. Vorig jaar kwam Jazz Festival niet goed tot uiting. ‘Men wilt hetgeen waar zij aan gewend zijn.’ Jacana is ook een sponsor van dit festival geweest. Het festival heeft men kunnen bezoeken op 25 en 26 oktober. Op 25 oktober heeft Jacana er een Jazz Wine en Dine diner aangekoppeld, waarbij gasten, uit een 3 gangen menu, kon dineren voor usd35. De hoofact van Jazz Festival is een fusion van de Fransen en de Brazilianen onder leiding van een Surinamer. Denise & Regine Lapassion, Ariel Moura en Hian Moreira en Glenn Texeira traden 26 oktober op en kon het publiek zodanig meevoeren om tijdens het eten ook mee te swingen. Ze hebben ook muziek van Ronald Snijders gezongen en bespeeld. De fusion tussen andere landen en Suriname is duidelijk hoor- en voelbaar. Voorafgaand aan hen konden wij horen hoe Surinaamse artiesten als Dominique Ravenberg, Dave MacDonald, Regillio Mathurin, Jason Eduwaiti, Apollos Sun and the Voices of Duafe, jazz in een Surinaamse jasje steken. En net als elk jaar wordt er na de optredens een jamsession gehouden tussen de artiesten en het publiek. Wat interessant was op het podium is de vleugelpiano.

De vleugelpiano is een slag-, toets-, en snaarinstrument met horizontaal gespannen snaren, dat via een klavier (toetsenbord) wordt bespeeld. De hamers raken de snaren vanonder. Bij een piano (buffetpiano) zijn de snaren verticaal bevestigd en de hamers raken de snaren van opzij. Met 88 toetsen is de toonomvang van de vleugel doorgaans gelijk aan die van de piano; bij oudere vooroorlogse modellen ziet men vaak 85 toetsen, bij sommige moderne vleugels

is de bas uitgebreid met extra toetsen. Doordat het repetitiemechaniek van de vleugel iets anders in elkaar zit dan dat van een piano, zal men op een vleugel over het algemeen beter kunnen repeteren (snel dezelfde toets achter elkaar spelen). Bij een pianorecital of bij een pianoconcert maakt de solist vrijwel altijd gebruik van een vleugel. De vleugel wordt dan ook als de professionele versie van de piano beschouwd. Enkele bekende vleugel- en pianobouwers zijn Bechstein, Blüthner, Bösendorfer, Fazioli, Grotrian-Steinweg, Ibach, Kawai, Pleyel, Schimmel, Seiler, Steinway en Yamaha. Volgens sommigen zijn piano en vleugel verschillende instrumenten. In winkels verkoopt men bijvoorbeeld ”

-Xaviera L. Arnhem-