DINSDAG 28 JULI 2020-In 2013 werd door UN Women de “Orange Day” campagne in het leven geroepen, om op elke 25ste van de maand extra aandacht te vragen voor het tegengaan van geweld tegen vrouwen en meisjes. In dit artikel zal summier aandacht besteed worden aan geweld en intimidatie op de werkplek, die helaas ook door vrouwen wordt ervaren. Vermeldenswaard is ook dat mannen slachtoffer zijn van dit soort geweld.
In juni 2019 is in ILO (Internationale Arbeidsorganisatie) verband, de Violence and Harassment Convention (No.190) aangenomen. Uruguay en Fiji zijn de twee landen die tot nog toe het verdrag hebben geratificeerd en wel in juni 2020. Dit verdrag zal volgens de bepalingen pas in juni 2021 in werking treden.
Volgens dit verdrag wordt onder geweld en intimidatie in de arbeidssfeer begrepen:
“de term “geweld en intimidatie” in de arbeidswereld verwijst naar een reeks onaanvaardbare gedragingen en praktijken, of bedreigingen daarvan, of het nu gaat om één enkele gebeurtenis of herhaling, die gericht zijn op, resulteren in of waarschijnlijk zullen resulteren in fysieke, psychologische, seksuele of economische schade, en omvat gender gebaseerd geweld en intimidatie;
de term “gender gebaseerd geweld en intimidatie” betekent geweld en intimidatie tegen personen vanwege hun geslacht of gender, of het onevenredig treffen van personen van een bepaald geslacht of gender, en omvat seksuele intimidatie”.

Volgens de ILO en UN Women (2019) zijn geweld en intimidatie tegen vrouwen onder meer het gevolg van ongelijke genderrollen en ongelijke machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen in de samenleving onder andere thuis, op het werk, op school en binnen diverse instituten. Deze ongelijke genderrollen en ongelijke machtsverhoudingen zijn diep geworteld in en versterkt door sociale normen die schadelijke attitudes, stereotypen, gedragingen en meerdere (intersectionele) vormen van discriminatie in standhouden. Stereotypen als vrouwen horen mannen dienstbaar te zijn en voornamelijk verantwoordelijk te zijn voor de huishouding en de zorg over ouderen, kinderen, en zieken belemmeren grotendeels vrouwen om carrière te maken, maar kunnen ook een negatief effect hebben op mannen, bijvoorbeeld door hen te ontmoedigen om te werken in beroepen die als “vrouwelijk” worden beschouwd.
Geweld en intimidatie tegen vrouwen in de arbeidssfeer kan verwoestende gevolgen hebben voor de veiligheid, gezondheid, en welzijn van vrouwen en, uiteindelijk, hun deelname aan het werk. Daarnaast heeft geweld en intimidatie ook grote gevolgen voor werkgevers en de samenleving als geheel. Seksuele intimidatie binnen een organisatie kan resulteren in een verslechterde werksfeer en minder motivatie om te werken en te presteren. Onderzoek op verschillende niveaus heeft de economische kosten in verband met geweld en intimidatie tegen vrouwen in de arbeidswereld gekwantificeerd. Op mondiaal niveau worden de kosten van geweld tegen vrouwen (publiek, privaat en sociaal) geschat op ongeveer US $ 1,5 triljoen.
In de afgelopen tijd is in Suriname ook aandacht besteed aan geweld en intimidatie in de arbeidssfeer met name aan seksueel molest op de werkplek. Onder andere is er aandacht gegeven aan onderzoek, wetgeving, en het opgang brengen van de bewustwording omtrent dit fenomeen door overheid – en niet overheid instanties.
Zo heeft de Stg. Ilse Henar Hewitt – Juridische Bijstand voor Vrouwen in 2012 een onderzoek verricht naar seksueel molest in 10 arbeidsorganisaties (zowel publiek als privaat).Uit dit onderzoek is o.a. gebleken:
“dat seksueel molest op alle werkplekken is gevonden en variërend tussen 3% en 57%.
dat de prevalentie van seksueel molest genderspecifiek is en varieert naar werkplek: vrouwelijke werkers rapporteren meer seksueel molest dan mannelijke werkers.
Op de tien onderzochte werkplekken varieert het gevonden seksueel molest bij vrouwen van 3% tot 57% en bij mannen van 4% tot 25%.
De meeste vrouwen en een belangrijk deel van de mannen die seksueel molest hebben ervaren noemen een mannelijke pleger. 89% van de vrouwen en 30% van de mannen zijn lastiggevallen door een man.
Het meeste seksueel molest (in het bijzonder van vrouwen) is aangetroffen op werkplekken met een of meer van de volgende kenmerken: 1.Overwegend mannelijke werkers en een overwegend mannelijke leiding. Het betreft in deze vooral traditionele werkplekken, waar vrouwen nog maar recent zijn ingestroomd, en waar mannen zich vooralsnog laten leiden door traditionele opvattingen over genderrollen. 2.Een losse omgangscultuur, die bovendien ook nog geseksualiseerd is. Praten over seks, schuine moppen, gebruik van obscene taal worden op deze werkplekken veelvuldig gemeld als onderdeel van de dagelijkse omgang tussen werkers. 3. Een sterk hiërarchische organisatie, die verder gekenmerkt is door autoritair leiderschap, geringe inspraak van medewerkers, en indicaties van patronageverhoudingen. 4. Ontbreken van een gedragscode.
Op vrijwel alle onderzochte werkplekken is seksueel molest nog geen breed geïdentificeerde werkplek-issue. Doorgaans wordt seksueel molest gezien als ‘normaal’ en vooral als een persoonlijk probleem”.
Wat wetgeving betreft kan er aangegeven worden dat er door de jaren heen diverse concepten zijn geproduceerd. Uiteindelijk is in de maand juli van het vorig jaar door het ministerie van Arbeid een ontwerpwet “Geweld en Seksuele Intimidatie Arbeid” ingediend bij De Nationale Assemblée voor goedkeuring. Deze ontwerpwet bevat ook elementen uit het bovengenoemd ILO verdrag. Helaas is het De Nationale Assemblée niet gelukt om deze wet goed te keuren. Van hieruit doet het Bureau Gender Aangelegenheden een beroep op het nieuw parlement om deze ontwerpwet op de agenda te plaatsen en deze zo spoedig te behandelen. Wetgeving op dit gebied zal er voor zorgen dat vrouwen en mannen op de werkvloer beter beschermd zijn tegen het geweld inclusief seksueel molest en zich beter kunnen ontplooien en carrière kunnen maken. Daarnaast zal het economisch leven ook profijt aan hebben!

-MINISTERIE VAN BINNENLANDSE ZAKEN-