Vrijdag 15 oktober 2021- Zo’n 150 vergunningen zullen binnenkort worden uitgedeeld aan Guyanese vissers die het afgelopen decennium overbodige prijzen hebben betaald voor de verhuur van vergunningen om hun handel in de wateren van Suriname uit te oefenen. De vergunningen worden aan booteigenaren gegeven voor een bedrag van SRD 500 Surinaamse dollar per jaar. In het verleden hebben de vissers maar liefst USD 4000 betaald om een vergunning te huren van een Surinamer zodat ze kunnen vissen. Naast het omgaan met deze hoge kosten, worden de vissers soms gedwongen om het grootste deel van hun vangst tegen goedkope tarieven af te staan aan de persoon wiens vergunning ze hadden gehuurd.

In een recent gesprek met de Guyana Chronicle verklaarde de voorzitter van het genootschap, Pameshwar Jainarine, dat de boten die opereren vanuit de Nummer 66 Visserijcomplex en het Nummer 65 Visserijcomplex vaak in de wateren van Suriname opereren. Als ze niet in het bezit zijn van de vereiste vergunning, worden ze vastgehouden en hun vangst in beslag genomen, zei hij.

Volgens Jainarine zouden de vissers gewoonlijk boetes moeten betalen die variëren van USD 10.000 tot USD 12.000. Hij vertelde dat de vissers en Surinamers onder de gegeven omstandigheden tot een overeenkomst zijn gekomen waarbij laatstgenoemden vergunningen zouden verhuren aan Guyanese booteigenaren onder het mom dat zij (de Surinamers) eigenaar zijn van schepen en een Guyanese bemanning in dienst hebben.  Jainarine legt uit dat als er zich een incident voordoet, de vergunninghouder degene is die de melding moet doen en die soms niet in de buurt is of over de nodige financiën beschikt. Hij zei dat met deze nieuwe regeling Guyanese vissers en booteigenaren zich nu vrij kunnen bewegen en alle hulp kunnen vragen die ze nodig hebben van de Surinaamse autoriteiten zonder tussenkomst van iemand.

“We vormden een delegatie en gingen naar president Ali en toen we aankwamen, vroegen we om 50 vergunningen, maar hij vroeg hoeveel boten we bij de coöperatie hebben en we vertelden hem 146. Dus, hij vroeg: waarom vraag je er maar 50 als jullie er zoveel meer boten hebben? We wisten niet zeker of we de vergunning kregen omdat we allang probeerden, maar we luisterden naar het advies van de president, we keerden terug en dienden de namen en informatie in voor de 150 boten en het werd verleend.

Hij voegde eraan toe: “We zijn zo blij en opgelucht omdat dit ons leven zoveel gemakkelijker en beter zal maken.” In het verleden hebben de vissers maar liefst USD 4000 betaald om een vergunning te huren van een Surinamer zodat ze kunnen vissen. Naast het omgaan met deze hoge kosten, worden de vissers soms gedwongen om het grootste deel van hun vangst tegen goedkope tarieven af te staan aan de persoon wiens vergunning ze hadden gehuurd.  In een gezamenlijke persconferentie met president Chan Santokhi in augustus, kondigde president Ali aan dat de twee landen zullen werken aan de uitgifte van de vergunningen tegen januari 2022, aangezien dat de periode is waarin ze gewoonlijk worden verleend.

Deze aankondiging werd met enthousiasme ontvangen door de Guyanese vissers, maar met enige onenigheid van NDP-fractie in De Nationale Assemblee, die van mening is dat dit Suriname niet ten goede komt en de Surinamers zal verliezen. Jainarine benadrukte tijdens het interview dat het verlenen van een vergunning aan een Guyanese geen invloed zal hebben op het aantal boten dat in de economische zone van de Suriname vist, aangezien de Surinamers, die de vergunningen huurden, niet de eigenaren zijn van de vissersboten.

“Ze zijn niet de eigenaar van de boten. Het zijn onze boten die ze nemen en gebruiken om de licenties te krijgen en ze vragen ons geld om de licentie te huren. Als ze inspectie hebben, zeggen ze dat de boten in zee zijn en ze laten ons weten op welke datum we aanwezig moeten zijn, zodat we de boten kunnen brengen om te laten keuren. Ze vertellen de autoriteiten dat de boten van hen zijn en dat wij het voor hen exploiteren, zodat zij de vergunning krijgen. Dit heeft geen invloed op het aandeel in Suriname omdat het hetzelfde aantal boten is, maar het enige verschil is dat de rechtmatige eigenaren van de boot nu hun vaarbewijs zullen halen”, voegde hij eraan toe.

Spanning
Ondertussen zei booteigenaar, Sachin Ramrattan, dat het besluit om de vergunning aan Guyanezen te verlenen de spanning heeft weggenomen die ze al zoveel jaren hebben doorstaan. Hij merkte op dat het vissen in de wateren van Suriname nu veiliger zal aanvoelen. “Het is USD 3000 en meer dat moeten we rechtstreeks uit onze zakken betalen. Wat er ook gebeurt, we moeten het geld vinden en het is contant geld. Er gaat niets boven een overeenkomst om aan het begin van het jaar te werken en te betalen. Dat geld moet je zien te vinden. Dus het is de afgelopen jaren zo moeilijk geweest. Het zou een groot gemak zijn als dit eenmaal doorkomt, omdat het veel goedkoper zal zijn en ons zal redden”, zei Ramrattan, die vijf vissersboten exploiteert. Hij  hoopt, dat, in de toekomst het aantal verleende vergunningen kan worden verhoogd, zodat andere vissers uit andere havens in de regio hiervan kunnen profiteren.

“De boten van coöperatie Nummer 66 zijn het meest getroffen want zodra we buiten ons gebied komen, komen we in het Surinaamse water. Zoals het er nu uitziet, hebben sommige mensen die de vergunning willen nog nooit eerder in Suriname gewerkt. Dus het is een zeer zorgwekkende situatie,” zei Ramrattan. Een andere booteigenaar, die zichzelf identificeerde als Roypen Mootain, zei dat hij dertien boten bezit en al 27 jaar de Surinaamse route bevaart. Hij verklaarde dat de afgifte van de vergunning niet alleen de booteigenaren ten goede zal komen, maar ook zal doorsijpelen naar iedereen in de visserijsector, vooral de vissers die zich nu kunnen verheugen op betere lonen.