Op de Internationale Mensenrechtendag van de Verenigde Naties, vandaag 10 december, wordt dit jaar voor 74ste keer herdacht. Het thema is Waardigheid, Vrijheid en Gerechtigheid. Een thema voor alle VN-lidstaten en hun volken en leiders. Suriname is al 47 jaar lid van de VN en doet al zo lang mee in de vaart der volken. Mensenrechtendag kwam tot stand bij de aanname van de VN Verklaring inzake de Universele Rechten van de Mens. Universeel wil zeggen voor alle mensen. En de lidstaten zijn gehouden zich te confirmeren aan deze misschien wel belangrijkste regel van internationaal recht. Het is wel moeilijk gebleken. De mensen en hun leiders vinden het gemakkelijker elkaar te disrespecteren, discrimineren, uit te sluiten en uit te buiten. Het is een ware worsteling.

Omdat deze voor iedereen geldende verklaring van onze rechten als mensen koste wat het kost, gehandhaafd moet worden door de leiders en overheden van de mensen. En ze leveren geduchte strijd tegen die leiders en overheden die willen afwijken. Desnoods met krukken, blindenstokken en rolstoelen zoals laatst bij DNA een zoveelste petitie werd aangeboden. Net als die van de grondenrechten van Inheemsen en Tribalen, net als die van de arbeiders, ambtenaren, politie, militairen, gezondheidswerkers, onderwijsgevenden, et cetera. Ook de slachtoffers van huiselijk geweld, seksueel geweld en het economisch geweld van de armoede, en het geweld van bedreiging van onze leven gevende natuur en biodiversiteit.

Wij Surinamers begrijpen deze mensenrechten heel goed, want we zijn allang bewust van onze boeiende alakondre cultuur, waarin we in vrede met elkaar willen samenleven en samenwerken, dwars door onze etnische en culturele diversiteit.

We zijn al lang een verenigde naties in het klein. Waardigheid, Vrijheid en Gerechtigheid, is ons als Surinamers zowat op het lijf geschreven. Dus onze leiders en overheden hoeven slechts daden bij hun woorden te voegen.