Deze week is de nieuwe Corruption Perception Index uitgekomen en gelijk was het nieuws in onze contreien, dat Nederland een tikkeltje corrupter is geworden, door de invloed van lobbyisten is gemeld. We denken dan aan de mondkapjes-affaire waar een minister net een motie van wantrouwen had overleefd, een zaak waar we eerder een zelf vertrekkende minister hadden verwacht.
Lobbyisten heb je overal in de wereld, maar hun invloed is afhankelijk van de mate waarin in het betreffende land ‘louche deals’ aan de kaak kunnen worden gesteld, met naam en toenaam. In Suriname hebben we ook lobbyisten aan het werk, maar de gewoonte hebben we niet om het kind bij de naam te noemen. Daarom is de macht van lobbyisten in Suriname groot, ze krijgen de ruimte van een zwak ontwikkelde civil society. Suriname ziet na aantreden van weer een regering, die maatregelen tegen corruptie beloofde, niet echt een anti-corruptiebeleid worden ontvouwd door de regering. En dat is te beginnen bij de verschillende overheidskantoren met baliediensten, dus waar het publiek direct wordt bediend, en niet te vergeten bij de politie en de douane.
Om bij het laatste te beginnen, er is gisteren op de Surinaamse radio weer geklaagd door een bond bij de douane althans een overheidsdienst tegen een fungerende directeur van de Belastingdienst die alle zaken die twijfelachtig zijn, door heeft gestuurd naar het parket van de Procureur-Generaal (PG) voor een strafrechtelijk onderzoek. Regeringen moeten een hard standpunt innemen tegen dit soort van maffia-achtige verenigingen die de oorzaak zijn van het financieel probleem van de Surinaamse regeringen. Deze bonden moeten door de werkgevers worden heropgevoed en men mag dan ondersteboven staan; de regering moet doorgaan om alle zaken die dubieus zijn van scheve schaatsenrijders, naar de PG te sturen voor onderzoek.
De strijd tegen corruptie werd beloofd in 2010 en weer in 2020, door 2 regeringen van verschillende signatuur. Er is een Anti-Corruptiewet weliswaar, maar geen campagne van anticorruptie cultuur. Tegelijk met de anticorruptie cultuur moet ook worden uitgevoerd een beleid van klantvriendelijkheid, dat moet beginnen met het elimineren van rijen en druktes bij de verschillende overheidskantoren en bij de specialisten in de ziekenhuizen.
Volgens de index, die enkele dagen terug is uitgekomen, van Transparency International hebben 155 van de 180 onderzochte landen geen significante vooruitgang geboekt in de strijd tegen corruptie of zijn ze zelfs achteruit gegaan sinds 2012. Het rapport concludeert dat de wereldvrede sinds 15 jaar aan het afnemen is. Zo hebben kleptocraten de ruimte gehad om hun rijkdommen te vergroten, ook hun macht en hun geopolitieke ambities. Zo zien we rijke ondernemers die nu gemakkelijker met hun kapitaal in grotere landen president kunnen worden en dan heel gekke dingen op het wereldtoneel en in hun land doen.
De regio waarin Suriname zit kent een gemiddelde score van 43 uit 100, dat is heel laag. De verklaring daarvoor is dat er geen sterke politieke wil is om corruptie te bestrijden en om instituten die corruptie moeten bestrijden of voorkomen, te versterken. Dit alles heeft een effect op criminele activiteiten en geweld, maar ook de democratie en de ontwikkeling van de landen. In de Caribbean scoren Barbados, Bahamas, St. Lucia, Jamaica en Trinidad beter dan Suriname die gelijk scoort met Guyana. Suriname staat wat de anticorruptie score betreft beneden te het regionale gemiddelde van 43. We zijn dus theoretisch corrupter dan het gemiddelde land in de Amerika’s.