“ De leiding van de Centrale Bank van Suriname is helemaal niet ingenomen met de stijging van de wisselkoers in Suriname.” Dit zegt Harry Dorinnie, directeur monetaire zaken en economische aangelegenheden van de moederbank tegenover de STVS nieuwsredactie. Volgens hem heeft de bank enkele beperkingen om de koers te beteugelen. Echter geeft hij aan dat de bank binnenkort maatregelen zal aankondigen die wel het gewenste resultaat zullen opleveren.

In Suriname zijn er in principe drie categorieën van vreemde valuta-aanbieders: de cambio’s, de commerciële banken en de Centrale Bank van Suriname. CBvS houdt een vreemde valuta voorraad aan, die Internationale Reserve wordt genoemd. Het wordt idealiter voornamelijk gebruikt om een streefkoers te verdedigen om zo prijzen op een bepaald niveau te houden: commerciële banken die USD’s willen kopen ten behoeve van hun klanten (importeurs, consumenten) zouden bij exporterende klanten (zoals mijnbouw bedrijven) kunnen kopen of bij de CBvS om tegen deze koers SRD’s te verkopen. In de regel geldt dat de Internationale reserve van een land minimaal 3 maanden aan importen moet kunnen dekken.

Daar heeft Suriname in de afgelopen jaren niet altijd aan voldaan, omdat de consumptie alleen maar toenam. De CBvS viel dus weg als noemenswaardige leverancier van valuta. Omdat de banken onvoldoende voorraad hebben kunnen opbouwen, moesten importeurs en andere consumenten hun dollars vervolgens tegen hogere koersen elders gaan kopen en zo is er een parallelle valuta markt ontstaan. De straatkoers. Uiteindelijk heeft IMF, als voorwaarde voor haar steun aan Suriname, geëist dat er een begin werd gemaakt aan het loslaten van de vaste koers (begin marktcorrectie). De (defacto) vaste wisselkoers kon gewoonweg niet gehandhaafd en verdedigt worden vanwege het lage niveau van de Internationale reserve. Ook vindt de implementatie plaats van een nieuw monetair beleidsraamwerk, waarin niet meer de wisselkoers maar de geldhoeveelheid/geldaanbod als nominaal anker zal gelden.