Tijdens de behandeling van de Wet Kansspelen, Casinowet en Loterijwet in De Nationale Assemblee, gaf Radjendre Debie aan dat Suriname gebukt gaat onder een ernstige financieel-economische crisis. Deze heeft een enorme weerslag op de sociaaleconomische situatie in het land. De samenleving boet in aan koopkracht door het Herstelprogramma en de IMF-overeenkomst.
Veel burgers houden praktisch geen geld over om in de normale dagelijkse behoeften te kunnen voorzien. Desondanks schieten gokkantoren als paddenstoelen uit de grond. Velen ‘wagen een gokje’, in de hoop wat geld te winnen. Debie presenteerde de cijfers van een onderzoek dat hij heeft uitgevoerd en waaruit blijkt dat er landelijk 897 bettingshops of gokhuizen operationeel zijn.
De gemiddelde dagopbrengst per gokhuis kan geschat worden op SRD 40.000. Ongeveer 25.000 hiervan is de omzet. Op dagbasis betekent dit 897 x SRD 25.000 is SRD 22.425.000,00. Jaarlijks komt het neer op 365 x SRD 22.425.000. – is SRD 8.185.125.000. – dat landelijk wordt vergokt.
Dat komt neer op een bedrag, met een inwoneraantal van 551,282 van 8,185,125,000 / 550,000 = SRD 14.847,44 per hoofd van de bevolking dat per jaar wordt vergokt. Let wel: landelijk wordt er ruim SRD 8.185.125.000. – op jaarbasis vergokt.
Er zijn altijd meer verliezers dan winnaars, dat wijst de praktijk uit: ongeveer 70 tot 80 procent aan verliezers. Met zijn presentatie heeft het DNA-lid willen aantonen hoe groot de inlvoed van gokken is op het gezinsinkomen, in deze voor de samenleving zeer moeilijke tijd.
Volgens hem moeten de sociaal zwakkeren worden beschermd en dient de geestelijke dwang om te gokken, onder controle te worden gebracht. De tangwerking die gehanteerd dient te worden is radicaal de gokhuizen per district dus aan de basis terugbrengen tot een voor de toekomst controleerbaar aantal. Dan voorlichting erop loslaten over het gevaar van gokverslaving. Het is bekend dat arbeiders die in de ochtend bij zo’n gokhuis een bepaald bedrag hebben gewonnen, voor die dag niet meer aan het werk verschijnen.
Het tegenargument dat gokhuizen investeren in het land, arbeidsplaatsen creëren en belasting afdragen, klopt volgens Debie niet. Als alle 897 gokhuizen zouden investeren in productiebedrijven, zou dit leiden tot een gezonde economie en samenleving. Maar investeren in gokhuizen leidt tot verslaving van de werkende klasse en vernietiging van de productie.