Het was één van de heftigste nachten uit de geschiedenis van de Parijse voorstad Nanterre. Dinsdag schoot een politieagent in Frankrijk een 17-jarige jongen dood bij een verkeerscontrole. Dat zette het land op zijn kop. Die nacht die erop volgde waren er rellen, en ook een protestmars woensdag liep weer uit tot een confrontatie tussen demonstranten en de politie. Mensen schreeuwden leuzen als “politie dood” en “politie moordenaar”. De gemeenschappen in deze wijken beklagen zich al jaren over het optreden van de politie, die volgens hen racistisch is. En ook de VN tikte Frankrijk op de vingers over het toenemend politiegeweld.

De 17-jarige Nahel is niet het eerste slachtoffer dat op deze manier is doodgeschoten. Hij was de derde dit jaar. Vorig jaar werd een recordaantal van dertien mensen doodgeschoten toen ze zich niet hielden aan een verkeerscontrole. “Sinds 2017 is er een aanzienlijke toename van het aantal schietpartijen door de politie op vluchtende voertuigen”, zegt Emilie Schmidt, belangenbehartiger bij de Franse christelijke hulporganisatie Acat. “De gevolgen waren meteen duidelijk.” Politicoloog en criminoloog Sebastian Roché doet onderzoek naar de politie in de banlieues. “Oud-president Sarkozy heeft de politie voorzien van wapens om rubberkogels af te vuren, vervolgens zijn jongeren in arme wijken vuurpijlen als wapens gaan gebruiken. De politie gebruikt granaten om te handhaven, en de andere kant gebruikt weer brandbommen.”

“Het gaat tussen de mensen uit de arme wijken en de politie, die zich steeds meer wil bewapenen.” “Deze rellen zijn het resultaat van jongeren die zich niet veilig voelen als ze over straat lopen of autorijden omdat ze gekleurd zijn of tot een minderheid behoren”, zegt Schmidt. “Ze voelen zich niet beschermd en vertegenwoordigd door de politie, wat hun belangrijkste taak is. Want zonder geweld zou de regering niet verontwaardigd zijn over de gebeurtenissen en zou deze moord door de rest van het nieuws worden onderdrukt.” “Ze zijn boos en daarom moeten ze kunnen demonstreren. De overheid moet hen helpen om hun woede publiekelijk maar vreedzaam te uiten.”

-nos.nl-