De strijdvaardigheid van onze voorouders moeten wij aanhouden om verder richting te geven aan onze toekomst. Door deze houding van de eerste Hindoestaanse immigraten is Suriname wat het is vandaag. Strijden tegen onrecht en geloof in de almachtige waren het houvast van onze nana en nani. Met deze worden bemoedigde president Chandrikapersad Santohki het Surinaamse volk vandaag om zich verder in te zetten voor de eenheid en ontwikkeling van het land.

Rond 10 uur vanochtend begonnen de eerste activiteiten. Op het presidentieel paleis hebben de presidenten van Suriname en India het carnet getekend. Daarna vonden de ceremoniële overhandiging plaats van een drietal MOU’s.

Na deze plechtigheden op het paleis, vond er een simulatie plaats van de komst van de eerste immigranten bij de Marinetrap. Op het programma stonden ook enkele kransleggingen bij verschillende monumenten. De ministers uit het Kabinet waren ook ter plekke om het staatshoofd te ondersteunen bij deze activiteiten.

Voor Bronto Somohardjo minister van Binnenlandse Zaken is het een belangrijk moment voor de Surinaamse samenleving om deze dag te herdenken. Volgens hem is het essentieel dat wij stil moeten staan bij de offers die onze voorouders hebben gebracht; zonder hun waren wij niet wat wij vandaag zijn.

Dit jubilium jaar moet het begin zijn van echte natie vorming vindt minister van defensie, Krishna Mathoera. Ze stond stil bij de bijdrage die de Hindoestaanse immigraten hebben geleverd aan de rijke cultuur en diversiteit van Suriname. Voor haar wekt deze dag heel veel emoties op, vooral als ze terug denkt aan de verhalen die ze heeft gehoord over hoe het 150 jaar geleden aan toe ging. Na 150 jaar zijn we volgens de bewindsvouw verplicht, de eenheid in verscheidenheid te behouden en te uitbreiden tot een geheel zodat wij verder dit mooie land kunnen opbouwen.

Mahinder Jogi die ook vanaf Saramacca een wandeling nam met zijn gezin, sprak de hoop uit dat de eenheid nu echt een feit is en groter wordt in Suriname. Het DNA-lid benadrukte dat wij ongeacht onze verschillen wij door moeten leven met elkaar. Wij hebben elkaar altijd ondersteund. Het is begonnen bij de Inheemsen tot de laatste groep die het land binnen is gekomen. Volgens hem moeten wij met dezelfde liefde van toen richting de toekomst gaan.