Niet alleen hevige oorlogstrauma’s door beschietingen en de constante confrontatie met de dood zullen de kinderen in Gaza nog jaren achtervolgen, maar ook het gebrek aan educatie. Door de oorlog tussen Israël en Hamas kunnen Palestijnse kinderen niet meer (normaal) naar school. “Uiteindelijk is het een armoedecyclus”, zegt Kate McLennan van War Child.

Meer dan 350.000 kinderen en 13.000 leraren hebben door de oorlog geen toegang meer tot onderwijs, blijkt uit cijfers van Unicef. Van de 803 scholen in Gaza, staat nog maar de helft overeind.

In het beste scenario zitten alle schoolkinderen in Gaza, 600.000 in totaal, volgens War Child in september volgend jaar weer ‘gewoon’ in de schoolbanken. In het ergste scenario keren ze niet meer terug.

“Mensen in Gaza hechten enorm veel waarde aan educatie”, zegt Kate McLennan. Zij werkt als educatieadviseur voor het Midden-Oosten namens War Child en verblijft momenteel in Jordanië. “90 à 95 procent van de kinderen gaat er normaal naar school.” Het schooljaar was pas 26 dagen op weg toen de oorlog tussen Israël en Hamas uitbrak.

Stress en trauma

“Scholen staan universeel bekend als veilige plekken”, zegt McLennan. Een school is niet alleen de plaats waar een kind komt om te leren, maar ook de plek waar een kind met anderen kan socializen. “Het bereidt ze voor op de toekomst.”

Het abrupte wegvallen van onderwijs ontneemt een kind dus ook de stabiliteit, structuur en sociale aspecten die het normaal biedt, wat volgens McLennan leidt tot stress en trauma. “Kinderen zullen minder goed met anderen kunnen omgaan.”

Dat ziet ook psycholoog Sonja Borgsteede van Buro Bloei: “Onderwijs betekent voor een kind vaak ook veiligheid en vastigheid. Wanneer er bijvoorbeeld iets in de privésituatie van een kind gebeurt, kunnen ze vasthouden aan de dagelijkse structuur van school, weet de psycholoog. “Maar dat valt weg.”

Geen perspectief

Eén van de bijkomende problemen is dat er geen perspectief is in deze oorlog. “Normaal, als er iets gebeurt waardoor kinderen tijdelijk niet naar school kunnen, is het advies: geef ze perspectief om te helpen met terugkeren naar school”, zegt Borgsteede. “In dit geval is er geen perspectief.” Dat maakt denk ik heel angstig.”

En hoewel kinderen flexibel zijn, weten McLennan en Borgsteede, zijn ze niet immuun voor het gebrek aan onderwijs. “Kinderen verwerken trauma’s heel anders dan volwassenen”, zegt Borgsteede. “Er zijn foto’s uit oorlogsgebieden waar kinderen op puinhopen spelen, maar dat betekent niet dat er geen schade is.”

Laura Miller, die namens War Child de hulpverlening in het Midden-Oosten aanstuurt, voegt daaraan toe: “Ja, ze zijn veerkrachtig, maar niet eindeloos. Ze kunnen geen conflictsituatie, geweld en oorlog meemaken zonder consequenties.”

Dat betekent ook dat zodra er weer scholen open kunnen, het niet zo simpel is voor kinderen om weer ‘gewoon’ in het klaslokaal te gaan zitten. «Eerst moeten we zorgen dat de kinderen weer in een situatie komen waarin ze weer kind kunnen zijn», zegt Miller. Tot die tijd begeleidt War Child ouders en verzorgers bij alternatieve lesvormen voor kinderen, ‘maar dat is geen vervanging voor onderwijs’.

Wapenstilstand

Hoe langer kinderen geen toegang tot onderwijs hebben, hoe kleiner de kans is dat ze ooit nog normaal terug zullen keren naar school. “Dat heeft op de lange termijn een gigantische impact op hun leven, toekomstige arbeidsopties en inkomen”, zegt Miller. “Uiteindelijk is het een armoedecyclus”, voegt McLennan daaraan toe.

Het enige wat volgens War Child echt helpt, is een permanente wapenstilstand. “Kinderen moeten gewoonweg niet in een oorlogssituatie leven”, zegt Miller.

-rtlnieuws.nl-