Volgens psychiater Kamla Nannan Panday-Jhingoeri is er sprake van ontzettend veel huiselijk geweld in Suriname. āAlleen durven mensen niet erover te praten, omdat je voor de buitenwereld je vuile was niet wilt buiten hangenā, zegt Nannan Panday-Jhingoeri in gesprek met Dave van Aerde tijdens zijn podcast.
Dat een persoon zich zo kan opstellen dat een slachtoffers tot bloedens toe wordt geslagen, ligt volgens Nannan Panday-Jhingoeri in het feit dat iemand zoān slachtoffer ziet als een bezit. āEn als de persoon die je ziet als bezit het niet eens is met bepaalde zaken, dan zint dat je niet. Dan word je boos. Hoe meer je ze slaat, hoe kleiner je hun grenzen maaktā, legt de psychiater uit. Het is volgens haar een machtsspel. āDie man of vrouw wil de baas zijn, want ook vrouwen mishandelen de man.ā
Maar er is niet altijd sprake van lichamelijk geweld, maar ook psychisch geweld zowel bij vrouwen als de man. āMaar mannen willen er niet over praten, omdat zij zich schamen.ā Ook als de man zou terug vechten is het volgens Nannan Panday-Jhingoeri een verloren zaak voor de man. āWant als hij terug gaat slaan, gaat niemand hem geloven. De vrouw stapt naar de politie met haar blauwe oog en wordt hij dan opgepakt.ā
Monsigneur Karel Choennie stond bij zijn kerstboodschap ook stil bij het geweld dat plaatsvindt binnen onze samenleving. Uit cijfers van UNICEF uit 2018 blijkt dat ons land kinderen aan alle vormen van geweld blootstelt. Ongeveer 71,9 procent is psychisch geweld, lichamelijk geweld is 72, 4 procent en getuigen zijn van geweld tussen volwassenen staat op 27, 5 procent. Rond de 11,1 procent van de kinderen komen in aanraking met seksueel geweld.
Volgens de CCK schort het vooral aan professionele begeleiding voor deze kinderen. Choennie, die ook voorzitter is bij Stichting voor het kind, merkt op dat er een tekort is aan psychiaters, sociaal-maatschappelijke werkers en psychologen die de nodige hulp kunnen bieden aan de kinderen.
Naast het praten over huiselijk geweld, heeft Nannan Panday- Jhingoeri ook stil gestaan bij hoe mensen omgaan met trauma. Alhoewel men manieren heeft om trauma weg te stoppen of weg te werken, wordt trauma ook opgeslagen in je lichaam. Als een voorbeeld haalt zij de woede aan van een patient die last had van haar schouders, niet wetende dat zij haar schouders niet kon bewegen omdat zij haar woede van haar partner, die haar sloeg, daar had āopgeslagenā. āZe heeft die woede geuit, nadat ik haar vroeg wat ze zou doen en hoe ze de man zou aanpakken. Ze begon te slaan en te schoppen, kort daarna kon ze haar schouder weer bewegen.ā