Tijdens de behandeling van de naturalisatiewetten in het parlement, liet minister David Abiamofo, ad-interim minister van Justitie en Politie, weten dat huwelijksdwang ten zeerste verboden is. Er was een vraag gesteld over het voorkomen van huwelijksdwang in Suriname en of deze strafbaar is. Het Centraal Bureau voor Burgerzaken (CBB) beschikt echter niet over cijfermateriaal hierover. De minister benadrukte dat huwelijksdwang tegenwoordig niet alleen verwerpelijk, maar ook verboden is. Ook het Vrouwenverdrag, waar Suriname zich aan heeft gecommitteerd, schrijft voor dat huwelijksdwang verboden en verwerpelijk is.

Op de vraag of het Openbaar Ministerie (OM) schijnhuwelijken kan stuiten, gaf de minister aan dat bij een schijnhuwelijk de doelstelling van de partijen gericht is op toegang tot Suriname, niet op de vervulling van huwelijkse verplichtingen. Hij noemde verschillende indicaties van een schijnhuwelijk, zoals dat de partners elkaar niet lijken te kennen, dat de verblijfsgerechtigde partner meerdere keren kortstondig met een niet-verblijfsgerechtigde persoon is gehuwd, dat de beslissing om te trouwen haastig is genomen, dat de bedoeling om samen te wonen ontbreekt, en dat er een buitensporig leeftijdsverschil tussen de partners is. Daarnaast kunnen betrokkenen werkzaam zijn in de prostitutie of eerder geprobeerd hebben schijnhuwelijken aan te gaan, en er kan gebruik worden gemaakt van vervalste bewijzen of onjuiste gegevens.

De minister benadrukte dat deze opsomming niet limitatief is. De wet bepaalt dat een schijnhuwelijk op verzoek van het Openbaar Ministerie wegens strijd met de Surinaamse openbare orde nietig kan worden verklaard door de rechter. Het OM kan een schijnhuwelijk ook stuiten wegens strijd met de openbare orde, aldus de bewindsman.