Het opschorten van Amerikaanse hulpgelden voor behandelingen van hiv-patiënten zal de komende vijf jaar leiden tot ongeveer 150.000 extra doden in Sub-Sahara-Afrika. Dat blijkt uit een studie van het Erasmus MC, dat is uitgevoerd in samenwerking met universiteiten uit de VS, Europa en Afrika. De bevindingen zijn vandaag gepubliceerd in het vakblad eClinicalMedicine, onderdeel van het gerenommeerde wetenschappelijk blad The Lancet.
De onderzoekers hebben betrouwbare en veelgebruikte modellen voor hiv-sterftecijfers in Afrika gebruikt om te voorspellen hoeveel te voorkomen sterfgevallen en nieuwe infecties realistisch zullen zijn als gevolg van het ontbreken van Amerikaanse hulp. Deze modellen zijn gebaseerd op gedetailleerde publieke gezondheidsgegevens van Ethiopië, Kenia, Malawi, Zuid-Afrika, Tanzania, Zambia en Zimbabwe. Onderdeel van die gegevens is inzicht in de toegankelijkheid tot hiv-zorg, waarin patiënten medicatie krijgen zodat hun immuunsysteem blijvend beschermd wordt en ze anderen niet meer kunnen infecteren.
Deze zorg is door de bezuiniging van president Trump als een kaartenhuis in elkaar gestort omdat die grotendeels op de VS leunt sinds president George W. Bush in 2003 het President’s Emergency Plan For AIDS Relief (Pepfar) lanceerde. De VS besteedde dankzij dit initiatief 120 miljard dollar aan de bestrijding van hiv in Afrika. Het programma is één van de succesvolste gezondheidsprogramma’s ooit. In twintig jaar zijn 25 miljoen levens gered. Toch heeft Trump deze hulp al 90 dagen gestopt. “De schade voor veel patiënten is nu al onherstelbaar”, zegt Jan Hontelez, onderzoeksleider van het Erasmus MC. Ook als het programma wordt hervat zal het twee jaar duren om de zorg op het oude niveau te krijgen.
Arts Ian Sanne doet bij de Aids Clinical Trials Group al twintig jaar onderzoek. Het Amerikaanse National Institutes of Health trok op bevel van Trump het onderzoeksgeld in. Dat is 40 procent van zijn budget. “Dat is niet alleen slecht voor onderzoek, maar ook niet ethisch naar de patiënten toe,” zegt hij in zijn dokterskamer. “We kunnen de klinische studies waar ze aan meedoen en dus hun behandeling, niet zomaar stopzetten.” 4000 patiënten deden de afgelopen decennia mee aan zijn onderzoek. Dit is geen ontwikkelingshulp, benadrukt hij. “Dit is onderzoek waar de hele wereld baat bij heeft. Infectieziektes kennen geen grenzen.
In één van die laboratoria van de Wits Universiteit staat professor en viroloog Penny Moore, en begrijpt niets van de besluiten. “We hebben het over wereldwijde problemen. Er zijn ook Amerikanen die besmet zijn, die kunnen profiteren van Zuid-Afrikaans onderzoek. We hebben in Zuid-Afrika dingen ontdekt die internationale impact hebben.”
-nos.nl-