Zonder enig officieel bericht of publieke discussie is het karakteristieke houten huis aan de Dr. J.F. Nassylaan 43 in Paramaribo gesloopt. Het pand stond geregistreerd als monument en maakte deel uit van de bufferzone van het Unesco-werelderfgoed. Toch werd het zonder toestemming van het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur afgebroken, een grove schending van de Monumentenwet.

 Meer dan een huis verdwenen

Achter dit bescheiden gebouw ging een diepgeworteld verhaal, schuil. De grond werd al in de 18e eeuw bewoond door Dina de Vries, een vrije vrouw van kleur. Generaties lang bleef het perceel binnen dezelfde familie. Het houten huis zoals we het kenden, werd waarschijnlijk in de vroege 20e eeuw gebouwd door nazaten van tot slaaf gemaakten.

Culturele ziel van een wijk

Nassylaan 43 vertegenwoordigde meer dan architectuur; het was verbonden met de geschiedenis van een diverse gemeenschap. Het pand bevatte authentieke elementen van de creoolse koloniale bouwstijl, houten gevels, sierlijsten, ornamenten en lag in een straat vernoemd naar de vooraanstaande arts Johan Frederik Nassy, symbool van maatschappelijke bruggenbouw.

Waarom dit verlies ertoe doet

De sloop gebeurde ondanks pogingen van de Commissie Monumentenzorg om het proces juridisch te stoppen. Het roept schrijnende vragen op: waarom lukt het keer op keer niet om erfgoed te beschermen? En waarom verdwijnen juist de verhalen van de gewone mensen niet de villa’s, maar de huizen met ziel?

Met de ondergang van Nassylaan 43 is opnieuw een hoofdstuk uit Paramaribo’s stedelijke geheugen gewist. Wat overblijft, is stilte en de vraag hoelang er nog iets overblijft.