Zo ver durfden ze bij L’Équipe, de toonaangevende Franse sportkrant, nu net weer niet te gaan. Op de voorpagina wint het Franse troetelkind en wereldkampioen Julian Alaphilippe het nog van Mathieu van der Poel. Maar steek de thermometer deze dagen in het circus dat het Grand Départ heet en het is duidelijk. Zijn naam valt overal. De ogen altijd op hem gericht. Hij trekt het aan, als een magneet in een spijkermand. Als hij vanuit Hôtel le Clos du Pontic, aan de voet van de slotklim van vandaag, de eerste rit verkent, klikken de camera’s. Ook tijdens de ploegenpresentatie in het Parc à Chaînes, vlak bij de haven van Brest, is híj het middelpunt.
Alleen de allergrootsten krijgen een speciale behandeling en komen net wat later dan hun ploeggenoten op het podium. Alaphillipe natuurlijk, Peter Sagan, Chris Froome, Pog & Rog. En Mathieu van der Poel. De voor de presentatie aangepaste paarsgele outfit van zijn ploeg Alpecin doet de rest. Een ode aan zijn overleden grootvader Raymond Poulidor, een van de beroemdste Franse wielrenners aller tijden die heel zijn loopbaan in die kleuren voor de Mercier-ploeg reed.
Het publiek, zeker de oude baasjes op de eerste rij bij de presentatie in het wielermaffe Bretagne, vindt het prachtig. Net als de hoofdpersoon zelf. Van der Poel: ,,Het was een mooi moment. Ook een beetje emotioneel toen we de bus uitstapten. Een mooie manier om mijn opa te eren. Het was nog mooier geweest als mijn grootvader hier bij had kunnen zijn. Maar het eerbetoon is goed gelukt.”
Tijdens de online-persconferentie vanuit zijn hotel, corona is deze Tour vanzelfsprekend nog een groot thema, oogt Van der Poel ontspannen. Hip petje op, wit casual T-shirt van de sponsor, joekel van een horloge om zijn pols. Moeiteloos switchend tussen Engels en Frans. Zolang hij fietst is ‘VDP’ gewend aan de aandacht. Of hij zich nu, zo vlak voor zijn debuut in de belangrijkste race op aarde, tóch niet net even anders voelt? Droogjes: ,,Nee, eigenlijk niet.
Het is Van der Poel zoals we hem kennen. Rustig, letterlijk in het oog van de orkaan. Al zijn er dus wel degelijk emoties. ,,Het lijkt soms dat mensen vergeten dat het mijn eerste Tour is. Ik kijk er ook naar uit om een grote ronde te ontdekken. Ik heb ook zin om de bergen over te komen. Om de unieke atmosfeer van de Tour te ervaren. Als kind keek ik de Tour en dan droom je ervan er ooit te rijden. Het is cool om hier te zijn.’’
Tijdens de verkenning van de eerste rit, na de zoveelste coronatest, ontdekte Van der Poel dat de finale met de Côte de la Fosse aux Loups zwaarder is dan het in het rondeboek lijkt. Hectiek is gegarandeerd. Iedereen is nog gemotiveerd. En dan is er nog het onvoorspelbare weer in Bretagne, zo dicht tegen de Atlantische Oceaan aan. Ook klassementsrenners zullen zich in de strijd mengen. ,,Er zijn heel veel verschillende scenario’s mogelijk. Veel verschillende renners kunnen hun move maken, dus dat wordt interessant. Het is misschien wel een beetje te vergelijken met een klassieker waar de aanloop naar de cruciale punten ook altijd stressvol is.”
Van der Poel zegt nog niet te weten wanneer hij uit de Tour vertrekt om zich voor te bereiden op de mountainbikerace op de Olympische Spelen. Alles draait nu om etappe één. Al kijkt hij op verzoek dus ook wat verder. ,,Mijn doel is om een etappe te winnen. Het zou heel mooi zijn als dat lukt. Het eerste weekend liggen er direct twee mooie kansen voor mij. Daar hangt ook nog een gele trui aan vast. Ik ga er alles aan doen.’’ Dan de relativering, hetgeen je wel aan de Van der Poeltjes kunt overlaten. ,,Als het niet lukt, komen er de komende jaren nog meer Tours aan.
-Ad.nl-