“Het stoorde meneer Leming, die op de Leeuwinschool geschiedenis- en tekenles gaf, dat de gymzaal niet werd benut om les in lichamelijke opvoeding te geven, maar als opslag voor oude en kapotte stoelen en tafels werd gebruikt. Na protest van de leerlingen werd de rommel opgeruimd en werd de zaal gebruikt voor karateles”, vertelt de toenmalige tiener Astrid Victoriashoop, nu de 54-jarige oud-leerling. De karateles werd door Johan Leming verzorgd. Hij opende op 14 maart 1984 de karateclub Mawashi met als eerste pupillen leerlingen van de Leeuwinschool.

Eén van hen is Astrid Victoriashoop. Zij ondersteunt het initiatief van in het buitenland wonende oud-pupillen van de karateschool, bekend als M84, om op 9 maart een reünie te organiseren. Victoriashoop en andere oud-leerlingen willen hiermee sensei Leming nogmaals bedanken voor zijn bijdrage aan hun maatschappelijke vorming, in Suriname en in Nederland. De club, die sinds begin jaren negentig niet meer actief is, had als trainingslocatie de zaal van de Christelijke Onderwijzersbond Broederschap (COB). Daar wordt ook de reünie gehouden.

Leming zegt in gesprek met de Ware Tijd dat mensen die voor het leven vriendschap sluiten succesvol zijn. ‘’Zelf heb ik vriendschappen gesloten met zowel karateka’s als anderen. Dan denk je: ik heb zaadjes geplant in mensen en die zaadjes bloeien. Dat is toch het mooiste?’’

Als hem wordt gevraagd of hij zijn sport mist, antwoordt hij: ‘’Karate kan je nooit missen, omdat het een belevenis, een way of life is. Wie karate heeft gedaan om karate zelf, behoudt alle skills, vooral het geestelijke. Ik heb vooral om dit laatste karate beoefend. Je werkt met mensen en ziet dat er hogere doelen zijn, die behoren tot je persoonlijkheid. Die raak je nooit kwijt. Wij hebben geen boodschap aan kreten van onverantwoordelijke mensen die op de harde lijn zitten en voorstander zijn van ‘haal hem neer’ en ‘schop hem dood’. Mijn kracht was dat ik mijn lichaam kon brengen in een positie om te doen wat het moest doen’’. Leming denkt dat de uiteenlopende zienswijzen over karate zullen blijven.

M84 heeft jaren kunnen blijven bestaan omdat de visie van hem en anderen in zijn omgeving hebben gezegevierd, stelt hij. De grondgedachte was niet om tijdens een wedstrijd de tegenstander zwaar letsels toe te brengen. ‘’Het grootste deel van de mensen wil sport zien en geen uitspattingen. Ik sta niet achter zij die bloed en een gebroken kaak willen zien’’.

Victoriashoop, voortgekomen uit een sportfamilie en leerkracht op een basisschool, is één van de leerlingen van het eerste uur van M84. Al toen ze op de Leeuwinschool zat, heeft zij het nut ingezien van karate en heeft er dan ook bewust voor gekozen. ‘’Voor mij leek het stoer, een meisje dat aan karate doet. Ik bracht het tot de zwarte band. Naarmate de klappen harder werden, vielen meisjes uit. Ik hield vol en samen met leerlingen van het eerste uur, onder wie de nu ex-minister van Justitie en Politie en parlementariër Edward Belfort, behaalden wij onze zwarte band’’.

Volgens Victoriashoop onderhouden oud-leerlingen met Leming contact via de app en telefoon, maar er is geen fysieke training meer. Ze toont zich dankbaar voor de normen en waarden, zoals verdraagzaamheid, discipline, karaktervorming en sociale vaardigheden die zij en anderen hebben meegekregen van de oprichter van de club.

Bron: DWT